بررسی رابطه همسرآزاری و سلامت روانی در زنان دچار خشونت خانگی ارجاع شده به پزشکی قانونی شهر شیراز

سابقه و هدف: بی توجهی به سلامت زنان و اعمال خشونت خانگی علیه آنان می تواند سبب پیدایش انواع بیماری های روانی و حتی جسمانی گردد که این امر تهدیدی علیه سلامت اعضای خانواده است. اختلال در روند زندگی زنان و مادران نتایج سویی را نه تنها برای خانواده، بلکه بر کل سلامت جامعه خواهد گذاشت. در این راستا پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه همسر آزاری و سلامت روانی زنان دچار خشونت خانگی مراجعه کننده به پزشکی قانونی شهر شیراز انجام شد.  مواد و روش ها: این مطالعه از نوع مطالعه توصیفی– تحلیلی از نوع مقطعی می باشد. حجم نمونه معادل 197 نفر از زنان دچار همسر آزاری ارجاع شده به پزشکی قانونی استان فارس، طی سال 1392 در 3 ماه به دست آمد. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه جمعیت شناختی، پرسشنامه سلامت عمومی (28-ghq) و پرسشنامه استاندارد خشونت علیه زنان بود، جهت برآورد پایایی ابزارهای اندازه گیری، آلفای کرونباخ استفاده شد، تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از ویرایش 18 نرم افزار spss انجام شد. یافته ها: میانگین سنی نمونه های پژوهش 6.27±30.42 گزارش شد. بیش از 50 درصد زنان مورد خشونت واقع شده بودند که از اختلال سلامت عمومی در تمامی ابعاد رنج می بردند (p<0.05). رابطه انواع همسر آزاری با هر یک از ابعاد سلامت عمومی بررسی شد، نتایج نشان داد که بین این متغیرها رابطه مثبت وجود دارد. به عبارتی خشونت از هر نوع، پیش بینی کننده بروز اختلال در سلامت عمومی فرد بود (p<0.05). در این میان بیشترین اثر را بر بعد افسردگی و اضطراب داشت.  نتیجه گیری: پژوهش حاضر نشانگر پیامدهای روانی همسر آزاری و خشونت علیه زنان بوده و تأییدی بر آسیب به سلامت روان زنان، بر اثر خشونت است. اختلال در سلامت روان زنان علاوه بر تحمیل هزینه های گزاف مراقبتی و دارویی بر جامعه، زندگی خانوادگی و تربیت فرزندان را دچار مشکل می کند.